اثر مکمل‌های چند سوشه پروبیوتیک بر روی پروفایل متابولیکی، hs-CRP و استرس اکسیداتیو روی در بیماران دیابتی نوع2

سابقه و هدف: تاکنون هیچ گزارش قابل دسترسی که نشانگر اثرات مصرف روزانه مکمل سوش‌های مختلف پروبیوتیک بر روی پروفایل‌های متابولیکی، پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا( hs-CRP) و استرس اکسیداتیو بیماران دیابتی باشد، وجود ندارد. این کارازمایی بالینی، برای تعیین اثرات سوش‌های مختلف مکمل‌های پروبیوتیک بر روی پروفایل‌های متابولیکی،hs-CRP و استرس اکسیداتیو در بیماران دیابتی طراحی شد. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سو کور کنترل شده در میان 54 بیمار دیابتی با محدوده ی سنی 35 تا 70 سال اجرا شد. افراد به طور تصادفی برای مصرف مکمل سوش‌های پروبیوتیک گروه پروبیوتیک (27=n) و گروه دارونما (27=n) به مدت 8 هفته دسته بندی شدند. مکمل سوش‌های پروبیوتیک که شامل 7 سویه قابل دوام و خشک شده از طریق فریز هستند، شامل موارد زیر می‌شدند. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (CFU109×2) ، لاکتوباسیلوس بولگاریکوس (CFU108×2) ، لاکتوباسیلوس رامنسوس (CFU109×5/1) ، لاکتوباسیلوس کازئی (CFU109×7)، استرپتوکوکوس ترموفیلوس (CFU109×5/1)، بیفیدو باکتریوم لانگوم (CFU109×7)، بیفیدوباکتریوم برووی (CFU109×2) و 100 میلی‌گرم فروکتوالیگوساکارید با لاکتوز که به عنوان مواد حامل استفاده شد. در ابتدای آزمایش و بعد از 8 هفته مداخله از افراد برای اندازه‌گیری پروفایل متابولیکی، hs-CRP و نشانگر‌های استرس اکسیداتیو نمونه خون ناشتا گرفته شد. یافتهها: مصرف مکمل‌های پروبیوتیک در مقایسه با دارونما از افزایش گلوکز پلاسما ناشتا (FPG) (05/0=P ، به ترتیب 44/43±73/28+ در برابر73/30±54/1+) و مدل هموستاتیک برای مقاومت به انسولین (HOMA-IR) (03/0=P به ترتیب 34/3±38/2+ در برابر 61/1 ±78/0+) جلوگیری می‌کند. اثر قابل توجه مکمل‌های پروبیوتیک روی مشخصات لیپید سرم و سطح هموگلوبین A1C (HbA1C)یافت نکردیم. کاهش قابل ملاحظه‌ای در سطح سرمی پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا (hs-CRP) (02/0=P ،gr/ml 72/878 در برابر57/777-) بعد از مصرف مکمل‌های پروبیوتیک در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد. مکمل‌ها منجر به کاهش قابل توجه در سطح گلوتاتیون (GSH) پلاسما در مقایسه با گروه دارونما شدند (03/0= µmol/L,p 46/33- در برابر 63/240). اثر معنی‌داری از پروبیوتیک روی TAC (ظرفیت کل آنتی‌اکسیدان پلاسما) و سطح اوریک اسید، در مقایسه ی بین دو گروه، مشاهده نشد. نتیجه گیری: در افراد مبتلا به دیابت، مکمل گونه‌های پروبیوتیک در طی 8 هفته، باعث کنترل بهتر گلیسمیک، کاهش سطح سرمی hs-CRP و افزایش سطح GSH کل پلاسما شدند ولی تأثیر معنی‌داری بر شاخص‌های لیپیدی سرم و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام نداشت. واژگان کلیدی: پروبیوتیک، مشخصات متابولیکی، استرس اکسیداتیو، hs-CRP، دیابت نوع 2